W relacjach międzyludzkich nic nie dzieje się przypadkowo. Jednym z najczęściej opisywanych zjawisk jest silna więź między empatami a narcyzami (lub z cechami narcystycznymi). Szczególnie często dzieje się tak wtedy, gdy empata nie zdaje sobie sprawy ze swojej wrażliwości, nie zna własnych granic ani nie umie rozpoznawać sygnałów ostrzegawczych.

W efekcie tworzy się dynamiczna relacja, która może być dla empaty niezwykle wyczerpująca.

Poniżej omawiam, dlaczego tak często dochodzi do przyciągania się tych dwóch osobowości i co warto o tym wiedzieć.

1. Empata daje to, czego narcyz bardzo potrzebuje

Narcyz — zwłaszcza ten o nasilonych rysach narcystycznych — poszukuje:

• uwagi,
• podziwu,
• potwierdzenia własnej wartości,
• akceptacji.

Empata naturalnie oferuje zrozumienie, empatię, troskę i uważność. Dla narcyza to niemal idealne „źródło” emocjonalnego zasilania.

Jeśli empata nie jest świadomy swoich zdolności, może nie zauważyć, że daje znacznie więcej, niż powinien.

2. Nieświadomy empata nie widzi własnych granic

Osoba empatyczna często czuje emocje innych intensywniej niż własne.
Gdy nie jest tego świadoma, może:

• ignorować sygnały ostrzegawcze,
• usprawiedliwiać toksyczne zachowania,
• wchodzić w rolę „ratownika”.

Narcyzi z kolei często testują granice innych.
Empata bez rozwiniętej samoświadomości nie stawia granic, więc narcyz łatwo przejmuje kontrolę nad relacją.

3. Narcyz potrafi szybko „wyczuć” wrażliwą osobę

Osoby o rysach narcystycznych często mają bardzo dobrą intuicję społeczną, zwłaszcza w zakresie identyfikowania osób:

• wrażliwych,
• otwartych,
• gotowych pomóc,
• pragnących harmonii.

Empata nieświadomy swojej natury emanuje energią, która mówi:
„Jestem bezpieczny, możesz być przy mnie sobą.”

Dla narcyza jest to sygnał, że może zdobyć uwagę i emocjonalne wsparcie bez dużego wysiłku.

4. Empata często ma tendencję do idealizowania innych

Nieświadomy empata chce widzieć w ludziach dobro.
Dlatego:

• tłumaczy toksyczne zachowania,
• wierzy, że „ktoś się zmieni”,
• dostrzega potencjał zamiast realnych czynów.

Narcyz natomiast buduje relacje na fazie idealizacji, czyli daje empacie dokładnie to, czego ten szuka: ciepło, uwagę, zainteresowanie.
To sprawia, że empata szybko się angażuje, nie widząc zagrożeń.

5. Potrzeba równowagi: empata daje, narcyz bierze

To najprostszy opis tej dynamiki.
Empata: „Chcę pomagać, chcę rozumieć.”
Narcyz: „Chcę, żeby ktoś mnie podziwiał i dawał mi uwagę.”

W zdrowej relacji powinien istnieć obieg wzajemności.
W relacji empata–narcyz bardzo często jest to relacja jednostronna, zwłaszcza gdy empata nie zna swojej wartości i nie uczy się stawiać granic.

6. Nieświadomy empata może mieć niewyleczone rany z dzieciństwa

Część empatów wykształca swoją nadwrażliwość jako mechanizm przetrwania:

• odczytywali nastroje rodziców,
• próbowali utrzymać dom w równowadze,
• szybciej dojrzewali emocjonalnie.

Jeśli w dorosłości nie przepracują tych doświadczeń, mogą nieświadomie przyciągać podobne relacje — często z osobami o cechach narcystycznych.

Jak empata może przerwać ten schemat?

✔ Poznać swoją naturę — zrozumieć mechanizm empatii

✔ Uczyć się stawiać granice

✔ Przestać brać odpowiedzialność za emocje innych

✔ Obserwować czyny, a nie tylko słowa

✔ Pracować nad samooceną i asertywnością

Świadomość zmienia wszystko.
Kiedy empata zrozumie, kim jest, przestaje być łatwym celem dla narcyzów — i zaczyna przyciągać relacje oparte na wzajemności, szacunku i zdrowej wymianie energii.

Zapraszam do kontaktu,

Agata Paduch

kontakt@wewnetrznedziecko.com.pl lub 514 591 060