Unikowo-lękowy styl przywiązania – jak wpływa na relacje i jak go zmieniać?

Unikowo-lękowy styl przywiązania to jeden z mniej znanych, ale bardzo złożonych wzorców emocjonalnych, które kształtują się w dzieciństwie i wpływają na to, jak tworzymy więzi w dorosłym życiu. Osoby z tym stylem często żyją w wewnętrznym rozdźwięku – pragną bliskości, ale jednocześnie się jej boją i unikają.

W tym artykule dowiesz się:

• Czym jest unikowo-lękowy styl przywiązania?
• Jakie są jego przyczyny i jak powstaje?
• Jakie zachowania są charakterystyczne dla osób z tym stylem?
• W jaki sposób wpływa na relacje i życie emocjonalne?
• Jak można pracować nad zmianą tego stylu przywiązania?

Czym jest unikowo-lękowy styl przywiązania?

Unikowo-lękowy styl przywiązania (ang. fearful-avoidant attachment) to złożony wzorzec relacyjny, który łączy cechy dwóch pozornie przeciwnych stylów: lękowego i unikowego. Osoba z tym stylem jednocześnie bardzo pragnie bliskości, ale boi się odrzucenia, zranienia i utraty niezależności.

Ten styl przywiązania może prowadzić do wewnętrznego chaosu, dezorientacji w relacjach i trudności w tworzeniu głębokich, trwałych więzi emocjonalnych.

Jak powstaje unikowo-lękowy styl przywiązania?

Ten wzorzec najczęściej rozwija się u dzieci, które:

• Doświadczały nieregularnej, nieprzewidywalnej opieki – raz ciepłej, raz chłodnej.
• Otrzymywały sprzeczne komunikaty emocjonalne od opiekunów.
• Były świadkami napięć, konfliktów lub emocjonalnego dystansu w rodzinie.
• Doświadczyły emocjonalnego odrzucenia przy próbie zbliżenia.
• Przeżyły traumy lub zawiedzione zaufanie we wczesnym dzieciństwie.

Dziecko uczy się, że bliskość wiąże się z ryzykiem, a wycofanie daje chwilową ulgę, ale nie spełnia potrzeby więzi.

Charakterystyczne cechy osób z unikowo-lękowym stylem przywiązania

Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć ten styl przywiązania, zwróć uwagę na poniższe objawy:

• Silny lęk przed bliskością, mimo pragnienia bycia kochanym.
• Unikanie intymności, szczególnie emocjonalnej.
• Trudności z wyrażaniem uczuć i potrzeb w relacjach.
• Nadmierne analizowanie zachowań partnera – szukanie „zagrożeń” tam, gdzie ich nie ma.
• Szybkie wycofywanie się z relacji po początkowym zaangażowaniu.
• Samotność pomimo kontaktów społecznych – trudność w tworzeniu głębokiej więzi.
• Skłonność do sabotażowania związków z lęku przed zranieniem.

Jak unikowo-lękowy styl przywiązania wpływa na dorosłe relacje?

Styl unikowo-lękowy często prowadzi do ambiwalentnych i niestabilnych relacji. Osoby z tym wzorcem mogą:

• Wchodzić w związki intensywnie, ale szybko się dystansować.
• Czuć, że „nie zasługują” na miłość lub że bliskość jest zbyt przytłaczająca.
• Być zazdrosne i lękliwe, ale jednocześnie chłodne i zdystansowane.
• Reagować ucieczką, milczeniem lub izolacją w trudnych emocjonalnie sytuacjach.
• Mieć trudność w zaufaniu innym i utrzymywaniu bliskich relacji.

To wewnętrzne rozdarcie prowadzi do powtarzalnych schematów rozczarowań w relacjach partnerskich, przyjacielskich czy rodzinnych.

Unikowo-lękowy styl przywiązania to wzorzec, który może znacząco utrudniać tworzenie satysfakcjonujących relacji, ale nie jest wyrokiem. Świadomość, praca nad sobą i wsparcie innych (bliskich lub terapeuty) mogą pomóc Ci nauczyć się budować bezpieczne, głębokie więzi.

Pamiętaj – każdy krok w stronę bliskości i autentyczności to krok w stronę uzdrowienia.

Jeśli czujesz, że chcesz lepiej poznać swój styl przywiązania i nauczyć się budować zdrowsze relacje – zapraszam do kontaktu:

Agata Paduch
📧 kontakt@wewnetrznedziecko.com.pl
📞 514 591 060